12 november is de dag.....

dat mijn knietje geboren werd in 2012(foto linksboven).

Toen een hele moeilijke start ( kon door een tibeauplateau-breuk al 7 maanden niet op mijn been staan, sliep in de woonkamer, douchen onder de keukenkraan, liep daarvoor al sinds januari 2010 op krukken ivm val die mijn knie vernield had). Maar wat was ik blij en opgelucht dat al meteen na de operatie bleek dat ik eindelijk van die oude rotpijn af was. Al was 40 graden buigen en -20 strekken wel een drama. 5x per week fysio, zelf veel oefenen en vervolgens doorbuigen zorgde er voor dat ik uiteindelijk in mei 2013 voor het eerst zonder krukken liep(foto rechtsboven met mijn oudste kleindochter,die leerde dat toen ook). Bleek dat ik een knie met blijvende beperkingen had. Buiging is net geen 90 graden en stevige arthrofibrose(littekenweefsel en botaangroei). Fietsen of normaal traplopen gaat niet. Langer dan 20-30 minuten lopen of stilstaan geeft behoorlijke pijn. Terwijl de pijn normaal wel mee valt. Foto linksonder is de stand van zaken een jaar geleden. Duidelijk is de botaangroei te zien. Toch ben ik heel erg blij met mijn knietje en mijn orthopeed. Vanaf het begin was hij eerlijk over de kansen en ook nu is het beleid te wachten tot het echt niet meer gaat,door de botaangroei zullen bepaalde delen in de knel gaan komen. Dan pas opereren, puur omdat het wel vrijwel zeker is dat de klachten na de operatie weer terug zullen komen en dat het ook wel eens meer ellende kan geven dan het nu is. Voor dat dat gedoe met mijn knie begon had ik een hele leuke baan in een woonwinkel, zit ik nu volledig afgekeurd thuis. Moet ik met alles rekening houden met mijn beperkingen. Da's minder geslaagd als je net 50 bent. Maar goed er zijn mensen genoeg die veel meer pech hebben dan ik. Dus ja ook zonder succesverhaal vier ik de geboortedag van mijn knietje en zet ik mijn beste beentje maar voor. Klagen doe ik zeker niet,schiet je niks mee op

groetjes

Geke